آن روزها که دسته دسته تابوت برادران ما از جبهه بر می گشت؛
ضدّ انقلاب های مذهبی در خیمه های نخوت خود زیارت عاشورا و دعای توسل و ندبه را بهانه کرده بودند و در پایان هر روضه و گریه و توصّل خویش کسانی را نفرین می کردند که مانع ظهور آقا شده اند.
کسانی را که دین را از خلوص و معنویت و نزاهت خود دور کرده و به شائبه سیاست و دنیاطلبی آلوده اند.
کسانی را که حاضر نیستند قبول کنند حکومت قبل از ظهور آقا باطل است.

***

آن روز ها که در جبهه هر زیارت عاشورا، مقدمه عملیاتی بود که خون قلب بسیجی ها را به خود می خواند،
ضدّ انقلاب های مذهبی هزار هزار بار ذکر گفتند و توسل پیدا کردند و اشک ریختند و خون از دماغ هیچ کدامشان نیامد.

***

ضد انقلاب های مذهبی دوست داشتند برای حسینی گریه کنند که به تاریخ پیوسته است و به حماسه ای دخیل ببندند که تمام شده باشد.

حسین زنده برای آنها خطرناک بود؛ همان گونه که برای اهل کوفه.

ممکن بود که از حنجر چنین حسینی هر لحظه ندای «هل من ناصر ینصرنی» فوران کند و پرده نفاق و نکراء یزیدیان حسینی نما را بدرد.

***

و این روزها چه بسیار ضدّ انقلاب های انقلابی، که می خواهند همان بلایی را که ضد انقلابهای مذهبی بر سر بزرگترین حماسه تاریخ آوردند، در مورد پژواک ایرانی آنکه «هشت سال دفاع مقدس» می نامندش تکرار کنند.

می خواهند در سوگ «جنگی که بود»، «جنگی که هست» را بپوشانند و بفراموشانند.

تا دلتان بخواهد حاضرند برای «جنگی که بود» نوحه سرایی کنند و به یاد شهدایش اشک بریزند، به شرط آنکه در همان تاریخ و جغرافیا باقی بماند و پایش را از گلیمش درازتر نکند.
یک جنگ دوست داشتنی. که می توان از آن خاطره های راست و دروغ تعریف کرد.
می توان برایش جلوی انواع و اقسام دوربینها و میکروفونها آه کشید.
جنگی برای صلح.
جنگی برای دفاع از وطن.
جنگی در تراز جنگ ویتنام یا کره یا ...

***

هر روز ما در جنگ برکاتی داشته ایم که در همه صحنه ها از آن بهره جسته ایم.
ما انقلابمان را در جنگ به جهان صادر کرده ایم.
ما مظلومیت خویش و ستم متجاوزان را در جنگ ثابت کرده ایم.
ما در جنگ پرده از چهره تزویر جهان خواران کنار زدیم.
ما در جنگ دوستان و دشمنانمان را شناخته ایم.
ما در جنگ به این نتیجه رسیده ایم که باید روی پای خودمان بایستیم.
ما در جنگ ابهت دو ابرقدرت شرق و غرب را شکستیم.
ما در جنگ ریشه های پربار انقلاب اسلامی مان را محکم کردیم.
ما در جنگ حس برادری و وطن دوستی را در نهاد یکایک مردممان بارور کردیم.
ما در جنگ به مردم جهان و خصوصا مردم منطقه نشان دادیم که بر ضد تمامی قدرتها و ابرقدرتها سالیان سال می تواند مبارزه کرد.
و از همه اینها مهمتر استمرار روح اسلام انقلابی در پرتو جنگ تحقق یافت.(1)

***

اسلام انقلابی که امام مهمترین برکت جنگش می داند چیست؟
و چه جایگاهی در مجموعه برنامه ها و مراسم های هفته دفاع مقدس و مناسبت های مشابه دارد؟

***

به احترام خون شهدا؛ خواهرم حجابت، برادرم نگاهت؛
و دیگر هیچ!!

شده است که در کنار ده ها هزار تابلو و پوستر و پلاکارد و دیوارنویسی و ... که چنین شعاری را در خود جای داده اند، حتی یک بار ببینید که مخاطبان را برای ارزش و آرمان دیگری به خون شهدا قسم داده باشند؟
مثل اینکه:

به احترام خون شهدا بیت المال را غارت نکنید.
به احترام خون شهدا کوخ نشینها را دریابید.
به احترام خون شهدا در برخورد با مفسدین اقتصادی این همه استخاره نکنید.
به احترام خون شهدا مبارزه با فقر و فساد و تبعیض را به رسمیت بشناسید.
به احترام خون شهدا اسلام ناب را لگدکوب متحجرین و مقدس مآبان نکنید.
به احترام خون شهدا «سرمایه داری + 17 رکعت» را اسلام انقلاب معرفی نکنید...
به احترام خون شهدا ...

برگزاری مراسم های خنثی و یادبودهای نوستالژیک برای هشت سال جهاد جانانه فرزندان خمینی، به چه نتیجه ای در گسترش رفتار علوی، مبارزه با فقر و فساد و تبعیض، رسیدگی به محرومان و مستضعفان و کاهش اختلاف طبقاتی و ... انجامیده است؟

اصلا قرار بوده است که چنین رویکردی در کار فرهنگی برای دفاع مقدس غالب شود؟!
یا برعکس،
قرار بر این است که به جامعه یادآوری کنیم که می توان از شهدا حرف زد و اهل مبارزه با فقر و فساد و تبعیض هم نبود؟!!!
در عمل باید به ملت تفهیم کرد که نسبت شهدا و عدالتخواهی تباین است، و این دو مفهوم در قاموس اسلام ناب آمریکایی هیچ ربطی با هم ندارند و قرار نیست بعد از هر یاد و ذکری از شهدا، موتور آرمانخواهی در جامعه جان بگیرد. و با استناد به سلوک و سیره شهدا و بسیجیان واقعی، دست مطالبه مردم یقه اصحاب قدرت را برای وفا به عدالت در عرصه های فردی و اجتماعی بچسبد. و چرخه ثروت - قدرت را با مشکل مواجه کند.
قرار نیست تجربه دفاع مقدس در بازخوانی نهضت عاشورا و پیام دفاع مقدس در متن جنگ فقر و غنا بازخوانده شود.
قرار نیست مفهوم و پیام و آرمان دفاع مقدس در میدان جنگ پابرهنه ها و مرفهین بی درد مرور شود و به نتایج خطرناک و حرکت آفرین برسد.
قرار نیست کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا باشد و هر زمینی و هر زمینه ای کار حسینی بطلبد.

***

جنگ هشت ساله نمرده است که برایش مجلس ختم بگیریم.
جنگ هشت ساله شهید شد. و شهید زنده است.
و خون شهید در همه رگهای جامعه جاریست.
اگر چشم بگشاییم،
و اگر گوشی بسپاریم،
به آن که در روز پایان جنگ هشت ساله گفت(2):

« امروز جنگ حق و باطل، جنگ فقر و غنا، جنگ استضعاف و استکبار، جنگ پابرهنه ها و مرفهین بی درد شروع شده است... »

«نشریه سوره شماره 11»

-------------------------
پی نوشته ها:
(1) امام خمینی (ره) - اسفند - 1367 - پیام به روحانیت
(2) امام خمینی (ره) - 29/4/1367 - پیام قطعنامه

نوشته های دیگران()