سلام. نميدونم بايد بگم خسته نباشيد يا نه. با اين اسمتون سخته اينو گفتنبه هر حال ممنون كه سر ميزنيد و ياري مي كنيد.راستش من هم فكر مي كنم اون چيزي كه پاي خيلي از ماها رو بسته همين عادت كردنه به چيزاي دور و برمون.شايد راه بهتري بايد پيدا كنيم براي اينكه ببينيم اطرافمون رو. آخه اگه مثل هميشه نگاه كنيم بعد از يه مدت همه چيز عادي ميشه.امروز قرار گذاشته بوديم بشينيم نقشه بكشيم. نقشه ي خودمون رو. بكشيم اون چيزايي كه دورمونه. آخرش رسيديم به خودمون. توي خودمون مونديم. انگار دنيا زيادي تنگه. يا نه. اونقدر بزرگه كه ما جز خودمون نمي تونيم ببينيم. شايد خدا همين رو مي خواد.... نياز ما اينجا چيه؟ همونه كه خدا مي خواد؟